วันพุธที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2554

limit.



ชีวิตของคน ๆ นึง ถูกกำหนดให้มาพบกับคน ๆ นึง ณ สถานที่แห่งหนึ่ง

ในช่วงระยะเวลาใดเวลาหนึ่งของชีวิต เท่านั้น


ในขณะที่มียังมีเค้าอยู่ในช่วงเวลานั้น

จงทำดีกับเค้า จงรักษาสัญญา จงสร้างสรรค์สิ่งดีร่วมกัน


วันที่สิ้นสุดของช่วงเวลาที่ถูกกำหนดมาถึง

สิ่งดี ๆ เหล่านี้ คือผลลัพธ์คือของขวัญที่ถูกมอบให้จากช่วงเวลาที่ " ถูกกำหนด "



วันอังคารที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2554

. . . ฉัน

โตขึ้น

รองไห้น้อยลง

รู้สึกมากขึ้น.

ตอนเป็นเด็กเราร้องไห้ทุกครั้งที่รู้สึกเจ็บ
หกล้ม ฉันร้อง
ของเล่นหาย ฉันร้อง
ตกต้นไม้ ฉันร้อง
ปั่นจักรยานล้ม ฉันก็ร้อง
กลัวผี ฉันร้อง
ไม่สบาย ฉันร้อง
ปลาตาย ฉันร้อง
กระต่ายของฉันตาย ฉันร้อง
เจ้าเมฆตาย ฉันยิ่งร้อง
คิดถึงแม่ ฉันก็ร้อง
คิดถึงพ่อ ฉันก็ร้อง


วันเวลาสอนให้ฉันรู้จักกับความ เข้มแข็ง

ฉันโตแล้ว

ไม่ร้องไห้


แต่วันนี้

ฉันคิดถึงเธอ

( ฉันร้อง )



วันศุกร์ที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

วันอังคารที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

คิดถึง




เธอจงรับผิดชอบต่อทุกความสัมพันธ์ที่เธอสร้างขึ้น

แม้เพียงต้นหญ้าที่เหลือบมองเห็นด้วยหัวใจที่เบิกบาน ในวันที่ลมพัดผ่านพืนดิน

เพื่อย้ำเตือนว่าครั้งหนึ่ง เราเคยรับรู้ถึงการมีอยู่ ของกันและกัน


หมาจิ้งจอก


วันศุกร์ที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2554

วันอังคารที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2554

Kiss the Rain - Yiruma




ตอนเป็นเด็ก เราเคยถามพ่อว่า "คุณพ่อ ฝนตกเป็นสาย รึ เป็นหยด"
แล้วฝนที่หยดลงมามันจะซ้ำกับรอยเดิมที่มันเคยหยดลงมาไหม พ่อตอบแบบคุณครู (ก็ะพ่อเป็นครูนี้นา)
บอกว่าฝนหยดลงมาตามแรงโน่มท่วง แรงลม ที่เกิดขึ้นในตอนนั้น



มันเป็นคำตอบที่ไม่ได้ทำให้เด็ก 10 ขวบ พอใจสักเท่าไหร่
และหลังจากวันนั้นทุกครั้งที่ฝนตก เราจะเฝ้ามองสายฝนที่หยดลงมา เพื่อที่จะหาคำตอบให้กับตัวเอง

จนตอนนี้เราอายุ 23 คำตอบนั้น ก็ยังคาใจเราอยู่ . . .

. . . . .จนถึงทุกวันนี้

วันจันทร์ที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2554

.


เมื่อผมชอบอะไรสิ่งนั้นจะหายไป

ผมเลยไม่อยากชอบอะไร

แต่สำหรับคุณผมอดไม่ได้

แม้คุณจะหายไป แต่ผมจะหายไปกับคุณ








: พี่หมู ไตรภัค

วันพฤหัสบดีที่ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2554

memoory sweet.

















ความทรงจำในวัยเด็ก เราเชื่อว่าคนทุกคนมีสิ่งนี้
จะต่างกันตรงที่ บางคนยังคงชัดเจน บางคนอาจเลือนลาง
ตัวเราเองก็มีความทรงจำในวัยเด็ก ความทรงจำของเพื่อนในวัยเด็ก ตุ๊กตากระดาษ ลูกโป่งวิทยาศาสตร์ กล่องดนตรี ดินสอสี หนังสือนิทาน ดินน้ำมัน กระดาษย่นของแม่ ทั้งหมดนี้คือเพื่อน เพื่อนที่ทำให้เราไม่เหงา เพื่อนที่ทำให้เรามีจินตนาการ เพื่อนที่ทำให้เราเติบโตมาเป็นแบบนี้

ไม่ใช่สิ่งที่ถูกเรียกว่า " ของเล่น "
แต่คือสิ่งที่เข้ามาเติมรอยยิ้ม สร้างเสียงหัวเราะ และทำให้เด็กผู้หญิงคนนึงได้หลับฝันดีในทุกคืน

พวกคุณเป็นเพื่อนที่ยังคงมีชีวิตอยู่ภายในสัมพัสของจิตใจ